جام جهانی 1986 مکزیک قرار است تنها جام جهانی در تاریخ مسابقات باشد که توسط یک بازیکن قهرمان می شود. در این بازی ، که کار تیمی را مشخص می کند ، نه یک تیم ، بلکه یک نفر. جام جهانی 1986 با مارادونا آغاز و پایان می یابد.
همچنین بخوانید | دیگو مارادونا ، نماد فوتبال که آرژانتین را به شهرت رساند ، در سن 60 سالگی درگذشت
این با اولین مسابقه آرژانتین زنده می شود ، جایی که یک مرد کوچک هر سه گلی که کشورش از کره جنوبی می زند را تغذیه می کند. برای پاس سوم خود ، قبل از قرار دادن توپ به درون دروازه ، به محوطه جریمه نفوذ کرد و دو مدافع را تکان داد – نشانه هایی از آنچه قرار بود اتفاق بیفتد. در مسابقه دوم آنها ، او از مارک ایتالیایی خود پیشی می گیرد ، به یک پاس پمپ شده درون جعبه می رسد و دیسک قدرتمند پای چپ خود را از زاویه سخت باز می کند. این دیدار با تساوی یک بر یک مساوی شد.
در مقابل بلغارستان که آرژانتین با نتیجه 2-0 شکست داد ، او یک پاس گل برای گل اول ارائه می دهد. او در نیمه نهایی هر دو گل را مقابل بلژیک به ثمر رساند تا 2-0 پیروز شود – گل اول ، در خارج از پا چرخش می کند ، در حالی که دو مدافع و یک دروازه بان به آن ضربه می زنند. مورد دوم ، یک معجزه سرعت و کنترل ، پیمایش در چهار مدافع و پیچاندن در یک شوت که با زاویه حاد به درون دروازه پرواز می کند ، حتی اگر او با این سرعت تعادل خود را از دست بدهد. اما صبر کنید در آن زمان ، این جادو نبود. فقط مارادونا داشت کار خودش را می کرد.
همچنین بخوانید | دیگو مارادونا (1960-2020): وقتی مرگ احساس می کرد یک چیز پشت آن است
این فقط یک نیروی بی امان بود که اجتناب ناپذیر را ایجاد کرد. توپ به پای چپ می چسبد. هیچ مدافعی نمی تواند این روند را ادامه دهد. او همه جا است. دسته ای از عضلات ، موج انرژی خالص ، بادبادک کیهانی ، توپ به جایی که می خواهد می رود ، مسابقات را دیکته می کند ، صاحب زمین است.
تمام این اتفاقات پیش از این رخ داده بود که بلژیکی های نگون بخت در نیمه نهایی با او روبرو شوند – با او ، نه با آرژانتین.
این در یک مسابقه رخ داده است که مارادونا ، دو طرف انسان ، شیطان و فرشته ، نبوغ و اخراجی را برای همیشه تعریف خواهد کرد. این اتفاق در مرحله یک چهارم نهایی برابر انگلیس رخ می دهد ، جایی که مارادونا برای چند دقیقه جذاب ترین خاطرات جام جهانی را به یاد می آورد. مرحله اول یک قدم گستاخانه ، بی پروا ، ناامیدانه است ، و بالاتر از دروازه بان بلند مرتبه انگلیس پیتر شیلتون قرار می گیرد تا یک مشت بلند را ببیند. دنیا او را فریبکار می خواند؛ او می گوید این “دست خدا” است.
دومین او به سادگی به عنوان “هدف قرن” شناخته می شود – هرگز به خاطر جسارت و مهارت خارق العاده اش از حافظه جمعی فوتبال فراتر نمی رود. تأثیر بصری سازش ناپذیر است – مارادونا ، توپ را با نیمه خود جمع می کند ، از دو مدافع دور می شود و با دویدن خیره کننده ، هزارتوی ، سینه ، زبان ، باسن مانند پیستون های یک هیولای استیمپانک و دیگری باد می کند ، و هفت بازیکن انگلیسی را به لرزه در می آورد.
او زودتر ، شش سال زودتر ، در ومبلی – انگلیس – آرژانتین ، در ماه مه 1980 ، آن را امتحان کرده بود ، اما در آن زمان او ضربه کرنر را به دورترین تیرها سوت زد. به نوعی ، در وسط این آهسته خواب آور ، مارادونا این لحظه را به یاد می آورد. این بار او دروازه بان را دور می زند ، بنابراین هیچ چیز به شانس نمی ماند. برای این منظور ، وی 60 یارد را در 11 ثانیه دنیای آخر اجرا می کند.
همانطور که او با شوت هدایت لیزر پاس را به خورخه بوروچی می فرستد تا برای آرژانتین که در فینال جام جهانی مقابل آلمان غربی به پیروزی رسید یک گل به ثمر برساند ، آه ناگزیری در هوا بلند می شود. البته هدف پیروزی توسط آنها تعیین می شود.
تأیید آماری وجود دارد که این یک قهرمانی جهان ، یک قهرمانی جهان بود. مارادونا در مکزیک 71 درصد گلهای آرژانتین را به ثمر رساند یا کمک کرد. برای مقایسه ، پله 53 درصد گلهای برزیل را در 1970 به ثمر رساند یا به آنها کمک کرد.
سال 1986 همیشه سال مارادونا خواهد بود.