تاریخ ناپل به عصر حجر برمی‌گردد، زمانی که شهر و مناطق اطراف آن حتی در اساطیر یونان منابع مرتبط پیدا می‌کنند. مانند کوه وزوویوس که بر فراز شهر برافراشته است، ناپل نیز مظهر دودستگی زندگی در منطقه است – غرور بزرگی در سنت خود در حالی که برخی از بدترین تراژدی های قابل تصور را تجربه می کند. جای تعجب نیست که این شهر از شدیدترین شهر بمباران شده در جنگ جهانی دوم به یک مقصد توریستی محبوب تبدیل شده است و پیتزای آن تقریباً موقعیت افسانه ای پیدا کرده است. برای مردم ناپل، فرهنگ و میراث آنها نقش بزرگی ایفا می کند، و اگر نهادی وجود داشته باشد که همه آنها را با اشتیاق متحد کند، آن باشگاه فوتبال مورد علاقه آنها، SSC Napoli است.
در حالی که این باشگاه در سال 1926 تأسیس شد، این عنوان همچنان از آن دور بود. چند قهرمانی کوپا ایتالیا در دهه های 1960 و 1970 اوج موفقیت آنها بود، اما هواداران آرزوی چیزهای بیشتری را داشتند. سپس در سال 1984 یک معجزه اتفاق افتاد و هیچ چیز مثل قبل نشد.
ناپولی با به خدمت گرفتن دیگو مارادونا از بارسلونا رکورد نقل و انتقالات جهان را شکست و ورود او آغاز سال های طلایی آنها بود. مارادونا با شهرت به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان در آن زمان وارد ایتالیا شد و دو سال بعد آنها را به اولین قهرمانی خود در سری آ رساند. تا آن زمان، هیچ باشگاهی از سرزمین اصلی جنوب ایتالیا این عنوان را کسب نکرده بود. و این پیروزی مارادونا را تقریباً به سطحی افسانه ای رساند. نفوذ او به حدی بود که ناپولی به تنها جایی در ایتالیا تبدیل شد که در آن سرود ملی آرژانتین در جام جهانی 1990 مورد تمسخر قرار نگرفت.
مدت کوتاهی پس از جام جهانی، مارادونا به دلیل رد شدن در تست مواد مخدر به مدت 15 ماه محروم شد و دیگر هرگز برای ناپولی بازی نخواهد کرد. اما وضعیت آن در مرکز شهر تأیید شد، همانطور که از نقاشی های دیواری بی شمار روی دیوارها می توان فهمید. تقریباً همه خانواده های شهر عکسی از این بازیکن فوتبال داشتند و شنیده ها حاکی از آن است که در فصل 1986 برخی از هواداران حتی به احترام او دعا کردند.
“مارادونای ما، که میدان را می گیرد، ما نام تو را تقدیس می کنیم، پادشاهی تو ناپل است، ما را به ناامیدی نکش، اما به ما لقب بده، آمین.”
33 سال از قهرمانی ناپولی برای دومین بار در سری آ تحت هدایت مارادونا می گذرد، اما این باشگاه نتوانسته این موفقیت را تکرار کند. سوپراستارها به مراتع سرسبز آمدند و رفتند، اما پرونده جام شامل قهرمانی لیگ سه نمی شد. با این حال، سرانجام انتظار به پایان رسید.
در حالی که شش بازی تا پایان فصل سری آ باقی مانده، ناپولی یک امتیاز تا یک تساوی شایسته اسکودتو فاصله دارد، اما این بار این یک تلاش تیمی بود تا نبوغ هر فردی. در طول سال ها، ناپولی با پرورش استعدادهای جوان نامی برای خود دست و پا کرده است. این باشگاه با بازیکنانی مانند ویکتور اوسیمن، هویچا کواراتچلیا و کیم مین جائه، بازیکنانی دارد که باشگاه‌های برتر از سراسر جهان برای خودشان می‌جنگند، اما فلسفه باشگاه ثابت شده است.
رابطه بین هواداران ناپولی و مالک Aurelio De Laurentis را می توان پیچیده توصیف کرد. از دهه 1990، این باشگاه به آرامی اما پیوسته پیشرفت کرد، اما نام “باشگاه تغذیه” باعث خوشحالی مؤمنان نشد. استعدادهای جوان فرم خود را در ناپولی پیدا کردند اما در نهایت قرارداد امضا کردند و در باشگاه های بزرگتر عناوین را به دست آوردند. برخی از گزینه های مدیریتی لاورنتیس نیز مورد تردید قرار گرفته اند، اما لوچیانو اسپالتی ثابت کرده است که گوهر واقعی است.
مربی سال دو دوره سری آ با لیگ غریبه نبود و این همان تجربه ای بود که تیم جوان ناپولی برای موفقیت به آن نیاز داشت. فوتبال ایتالیا مدت‌هاست که طرفدار فوتبال ضد حمله با دفاع قوی بوده است، اما ناپولی می‌تواند نقطه مقابل این ایده باشد. اسپالتی ترکیب 4-3-3 را انتخاب کرد که بیشترین تاکید را بر روی پرس بالا در زمین و حمله به جمعیت داشت. وینگرهای مهاجم مهمترین بخش سیستم هستند زیرا بازی تهاجمی را هدایت می کنند.
با توجه به اینکه اکثر تیم های ایتالیایی طرفدار 3-5-2 یا 3-4-2-1 هستند، ناپولی تیم هایی مانند یوونتوس و آث میلان را از پیش رو برداشته است، اما گیم پلی هجومی آنها فوق العاده است. آسیهن در نقش خود به عنوان یک مهاجم تأثیرگذار عالی بود و تعامل بین مدافعان کناری و مدافعان کناری سیستمی را ایجاد کرد که به تیم اجازه می داد بدون مهلت دائماً به محوطه جریمه حریف حمله کند.
یکی دیگر از عوامل کلیدی در موفقیت ناپولی در این فصل، سبک مالکیت توپ آنها بوده است و این باشگاه بیشترین درصد پاس های موفق را در لیگ دارد. کیم مین جائه با 75.3 درصد دقت پاس در هر بازی در صدر فهرست قرار دارد، در حالی که امیر رحمانی مدافع همکار با 72.5 درصد در رتبه دوم قرار دارد. رکورد گلزنی و پاس گل غیرقابل توقف آسیهن و کواراتچلیا – با نام مستعار کوارادونو – را به آن اضافه کنید و ما یک دستور العمل تقریبا عالی برای موفقیت در سری آ داریم.
هواداران “ناپولی” مدتی است که آماده جشن قهرمانی در جام قهرمانی هستند. این باشگاه از ابتدا در صدر جدول امتیازی قرار گرفت و تا اواسط فصل یک برتری تقریبا غیرممکن داشت. این فقط یک مسئله زمان است که بالاخره اسکودتو به شهر ناپل باز می گردد و چه چیزی می تواند مناسب تر از جامی باشد که به استادیوم دیگو آرماندو مارادونا که به درستی نامگذاری شده است.
موضوعات مطرح شده در این مقاله