روهیت شارما، کاپیتان هند، احساس می‌کند که کریکت T20 تغییر کرده است و قالب دیگر نقش اصلی را ندارد، و اضافه کرد که او به دنبال چیزی بود که می‌توانست به‌عنوان یک ضربه‌زن بیشتر به دست بیاورد، حتی اگر تغییر رویکردش منجر به شکست شد. روهیت، کاپیتان هند در تمام فرمت‌ها، می‌گوید که به‌عنوان یک ضربه‌زن، می‌خواهد کارها را «متفاوت» بدون نگرانی درباره نتایج انجام دهد و ضربه‌های سخت هرگز نمی‌تواند نقطه قوت او باشد. «تا جایی که من می بینم مجری الان نقشی ندارد. روهیت به جیو سینما گفت: امروز کریکت T20 اینگونه بازی می شود مگر اینکه 20/3 یا 4 باشید، که قرار نیست هر روز اتفاق بیفتد.
“گاهی اوقات شما در آن موقعیت قرار می گیرید و سپس کسی نیاز دارد که اینینگ ها را ثابت کند و نتیجه خوبی بگیرد. نقش اصلی از بین رفته است، بچه ها متفاوت بازی می کنند.” روهیت معتقد است که تغییر در طرز فکر ضروری است.
“اگر طرز فکر خود را تغییر ندهید، خرد خواهید شد. افراد طرف مقابل به طور متفاوتی به بازی فکر می کنند و آن را به سطح جدیدی می برند.
هر هفت بات زن باید نقش خود را ایفا کنند، من فکر می‌کنم اگر امتیاز خوبی کسب کنید، خوب است، اما حتی اگر از بین 10-15 یا 20 توپ، 30-40 خوب بگیرید، (همچنین) خوب است زیرا نقشی را برای تیم. بازی تغییر کرده است.”
کاپیتان هندی و هندی بمبئی گفت که او به اندازه کافی کریکت T20 بازی کرده است تا از یک رویکرد خاص در ضربه زدن پیروی کند.
من فقط می خواهم اینگونه بازی کنم و ببینم چه کاری می توانم انجام دهم. من این قالب را برای مدت طولانی و به روشی خاص بازی کرده ام. اما اکنون می خواهم کارهای متفاوتی انجام دهم. انجام این کار، (اگر) من بیرون بیایم، (این) واقعاً من را آزار نمی دهد.”
روهیت افزود: «اگر می‌بینید، در چنای (در برابر چنای سوپر کینگز) و قبل از آن در موهالی (در مقابل پادشاهان پنجاب)، من صفر شدم. در بازی سوم، مقابل RCB، اولین توپ را با بولینگ زدم. سه بار در همین تعداد تلاش شکست خورد، اما اشکالی ندارد، این کاری است که من می خواهم انجام دهم.’ این مرد 36 ساله گفت که نمی تواند به ضربات سخت روی بیاورد زیرا دیگران این کار را انجام می دهند و ترجیح می دهد به روشی که می تواند بدود.
من می دانم (که) نمی توانم با قدرت افرادی مانند تیم دیوید، کایران پولارد و کامرون گرین برابری کنم. آنها مهاجمان قدرتمندی هستند. آنها می توانند به راحتی از 100 متر ضربه بزنند.
روهیت همچنین به فتیش زدن شش ها برای 100 متر اعتقادی ندارد.
اما من متوجه شدم که اگر بعد از 65-70 متر یک شش بگیرم، فقط باید 80 متر کاسه کنم. چرا باید 100 متر بزنم؟ من این کار را انجام می دهم اگر اجازه دهید هشت بار برای آن اجرا شود.
“من 80 متر کاسه می زنم فقط به این دلیل که شش دوش برای آن انجام می دهم و برای آن باید توپ را دنبال کنم. من مجبور نیستم مثل بقیه بچه ها توپ را فشار دهم – این قدرت آنهاست. قدرت من گرفتن توپ در وسط چوب است، چیزی که ما آن را نقطه شیرین می نامیم.”
روهیت گفت، سوریاکومار یاداو، ستاره باتجربه‌ای، در حال بهره‌برداری از تلاش‌های سختی است که در چند سال گذشته انجام داده است.
«به ثریا نگاه کن. او محکم ضربه نمی زند او می تواند 100 متر هم بزند اما طرز فکرش هم همین است. همه در یک سال و نیم گذشته سوریا را تماشا کرده اند.
اما او یک کریکت باز باتجربه است، او از سال 2008 بازی می کند. اگر اشتباه نکنم اولین بار در سال 11-2010 عرضه شد. بنابراین او در 10-12 سال گذشته در جام Ranji بازی می کند.
خفاش‌های او از سفید به قرمز تبدیل شده‌اند – او به توپ‌های زیادی ضربه می‌زند. من او را در گروه سنی کریکت دیده ام. روهیت گفت: او یاردهای سخت خود را از کریکت محلی تا جام Ranji انجام داده است.
روهیت، کاپیتان پنج بار برنده IPL، اعتراف کرد که هندی‌های بمبئی تیمی از سوپراستارها هستند، اما گفت این فرنچایز سیستمی برای ایجاد ستاره‌های فوق‌العاده از بازیکنانی که از طریق یک فرآیند جستجوی چشمگیر وارد می‌کنند، دارد.
بله، این یک تیم فوق ستاره است، اما این به این دلیل است که فرنچایز برای آن کار کرده است. همه این بازیکنان بخشی از استخر بزرگ حراج هستند – ما آنها را خریدیم.
«تیم پیشاهنگی ما شبانه روز کار می کرد تا جاسپیت بومرا و آکشار پاتل را از احمدآباد به اینجا بیاورند. هاردیک (پاندیا) و کرونال (پاندیا) در سال 2015 دیده شدند و ما آنها را به اینجا آوردیم. برای این کار سختی کشیدیم. یک مسیر پنج ساله از 2015 تا 2020.”
روهیت ادعا کرد که بازیکنان جوان تیلاک ورما و نهال وادهرا نه تنها برای سرخپوستان بمبئی بلکه برای هند “ستاره های بزرگ” خواهند بود.
«این همان داستانی خواهد بود که با بومراء، هاردیک و همه آن بچه ها اتفاق افتاد. تیلاک ورما و نهال ودهرا… شما به دو سال آینده نگاه کنید. اما مردم می گویند “این یک تیم فوق ستاره است”. بله، همین است، ما آنها را در اینجا تولید می کنیم. این دو نفر ستاره های بزرگی برای ما (میشیگان) و هند خواهند بود.”
روهیت که اواخر امسال در فینال جام جهانی تست و جام جهانی 50 نفره هند را هدایت خواهد کرد، فاش کرد که بیشتر جام جهانی 2011 را به دلیل ناامیدی از انتخاب نشدن تماشا نکرده است.
“2011 یک شکست بزرگ برای من بود، فقط به این دلیل که در تیم جام جهانی قرار نگرفتم. ضربه سختی به من زد، متوجه شدم که چیزهای زیادی باید تغییر کنم. تلاش آگاهانه ای برای تغییر بازی، رویه هایم و همه چیز در مورد خودت انجام دادم.”
من قبلاً تنها زندگی می کردم. گفتم “من تنها خواهم بود”. راستش را بخواهید جام جهانی را به جز نیمه نهایی و فینال ندیدم چون خیلی ناامید بودم و نمی خواستم ببینم.
(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)
موضوعات مطرح شده در این مقاله