آرژانتین با پسر محبوبش دیگو مارادونا خداحافظی کرد

جمعیت عظیمی از پسر محبوب آرژانتین ، دیگو مارادونا ، که پر از غم و اندوه بود ، روز پنجشنبه راهپیمایی کردند قبل از اینکه در حومه پایتخت به خاک سپرده شود پس از خداحافظی که گاهی اوقات به هرج و مرج می انجامد. با شروع تاریکی ، افسانه فوتبال پس از مراسمی با حضور خانواده و دوستان نزدیک در منطقه برگ قبرستان بلا ویستا پشت بوینس آیرس آرام گرفت. یکی از بزرگترین فوتبالیست های تمام دوران ، قهرمان جام جهانی ، روز چهارشنبه در سن 60 سالگی درگذشت و باعث عزاداری در سراسر جهان شد.

آنتونیو آویلا ، راننده 63 ساله اتوبوس در نزدیکی گورستان گفت: “من فکر می کردم دیگو نامیرا است ، فکر می کردم او هرگز به خاطر ما نخواهد مرد. من برای مردی که ما را بسیار خوشحال کرد ، اندوه وحشتناکی احساس می کنم.”

خداحافظی مسالمت آمیز در گورستان به شدت در تضاد با صحنه های پرآشوب تبعید او به بوینس آیرس بود که به نظر می رسید به نوعی با زندگی آشفته بازیکن مطابقت دارد.

در آنجا ، پلیس ضد شورش در درگیری با طرفداران پرتاب سنگ ، که برای مدت کوتاهی تهدید به خراب کردن روز عزاداری قهرمان محبوب خود کردند ، با گاز اشک آور و گلوله های لاستیکی شلیک کرد.

هزاران نفر خداحافظی کردند

از صبح ، ده ها هزار نفر در صف ایستاده اند تا از کنار تابوت ستاره ای پوشانده شده با پرچم آرژانتین و تی شرت بازیکن شماره 10 ، در کاخ ریاست جمهوری عبور کنند.

اما با نزدیک شدن به روز ، هواداران ایستاده در صف پشت کاخ بی صبرتر می شوند و برخی حیاط را اشغال می کنند و در آنجا شعار می دهند و مقامات را مجبور می کنند تابوت مارادونا را به عنوان اقدامی امنیتی به اتاق دیگری منتقل کنند.

علی رغم گزارش های قبلی مبنی بر تمدید چندین ساعت ایالت ، مقامات در را بستند و پلیس ضد شورش با هواداران که در خیابان های اطراف قصر سنگ پرتاب می کردند درگیر شد و چندین نفر را دستگیر کرد.

بعداً ، خودرویی که پرچم مارادونا در آن آویزان بود ، از دروازه ساختمان ریاست جمهوری در خیابان بوینس آیرس عبور کرد.

همزمان با تشییع جنازه تشییع جنازه در حومه غرب ، در حالی که توسط راهپیمایی های پلیس با آژیرهای امنیتی احاطه شده بود ، طرفداران پیاده روهای جاده ها و پل های بزرگراه را شلوغ کردند.

ده ها عکاس و تصویربردار با موتورسیکلت از پشت تماشا می کردند.

مهارت ظالمانه

مارادونا ماهر خشمگین ، که با گل “دست خدا” به انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 به یاد می آید ، در اثر حمله قلبی درگذشت و از جراحی مغز بهبود یافت.

دیگو آرماندو کابرال ، آجرکاری 29 ساله در بوینس آیرس که به این فوتبالیست نامگذاری شده است ، گفت: “او بهترین در جهان بود ، ما دلتنگ او خواهیم شد و مرگ او روح ما را شکسته است.”

ادای احترام پس از مرگ ستاره از سراسر جهان بارید.

زندگی حرفه ای و زندگی او گاهی اوقات با تفسیر آزادانه قوانین بازی و اعتیاد خراب به کوکائین و الکل مخدوش می شد.

لیونل مسی ، فوق ستاره مدرن آرژانتین ، در راس این ادای احترام قرار گرفت: “او ما را ترک کرد ، اما هرگز نخواهد رفت ، زیرا دیگو ابدی است.”

پله 80 ساله اسطوره برزیلی که در بحث های مربوط به بزرگترین فوتبالیست مرتباً با مارادونا مقایسه می شود ، اظهار داشت که امیدوار است روزی “در آسمان با هم بازی کنند”.

“دست خدا”

مارادونا ، که در تاریخ 30 اکتبر 1960 در لانوس ، جنوب بوینس آیرس به فقر متولد شد ، قبل از اینکه در یک قهرمان شود ، در باشگاه های آرژانتین آرژانتین جونیورز و بوکا جونیورز و همچنین در غول اسپانیایی بارسلونا بازی کرد. شهری طبقه کارگر در جنوب ایتالیا. ناپل

در بدنام ترین مسابقه خود ، او در یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 در مکزیکو سیتی ، دروازه بان تیم ملی انگلیس ، که داور آن را مشاهده نکرد ، از جا پرید و مشت زد. مارادونا به طور خاطره انگیزی این هدف را “کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا” توصیف کرد.

با این حال ، دقایقی پس از آن گل ، مارادونا ناکام شش مدافع انگلیس را در نیمه راه مشت کرد تا ثانیه انفرادی فراموش نشدنی را که توسط “هدف قرن” FIFA مشخص شده بود ، به ثمر برساند.

این دو هدف متضاد آمیزه ای از مهارت درخشان و رفتارهای غالباً شگفت انگیز را که در زندگی مارادونا گذراند کاملاً به نتیجه رساندند.

هنگامی که کاپیتان آرژانتین شد تا افتخار آفرینی کند ، عملکرد او در جام جهانی تاجگذاری کرد.

مارادونا همچنین برای انتقام از آلمان غربی آرژانتین را در فینال 1990 الهام گرفت. در جام جهانی 1994 او در تست دوپینگ رد شد و با شرمندگی از ایالات متحده اعزام شد.

سبک زندگی مارادونا به شدت بر سلامتی او تأثیر می گذارد. وی در 20 سال گذشته سه بار در بیمارستان به دلیل مشکلات جدی سلامتی بستری شده است.

چائو دیگو

استعداد خارق العاده او از جوانی مشهود بود و پس از بازی در بوکاجونیورز ، به بارسلونا منتقل شد. پس از یک دوره آشفته در اسپانیا ، انتقال رکورد جهانی به ناپل تعیین کننده حرفه باشگاهی او بود.

مارادونا کل شهر را مجذوب خود کرد ، و در سالهای 1987 و 1990 “ناپولی” شیک را به تنها دو قهرمانی در لیگ ایتالیا رساند ، در میانه دوست سازی با یک خانواده مافیایی.

در ناپل ، هواداران دل شکسته در استادیو سن پائولو جمع شدند تا شمع ، روسری و پیراهن بگذارند و یک زیارتگاه بداهه برای قهرمان خود ایجاد کنند.

فرناندو کارفارو 46 ساله گفت: “او جنگجوی یکشنبه ما بود.” “مارادونا با پا بازی نمی کرد بلکه با سر بازی می کرد. هیچ کس گلهای مارادونا را به ثمر نرساند.”

حرفه بازیگری مارادونا پس از آنكه ناپولی را در زیر ابر در سال 1991 پس از یك آزمایش ناموفق دیگر برای دارو ، ترك كرد ، به سرعت كاهش یافت.

به عنوان مربی ، آرژانتین را به جام جهانی 2010 هدایت کرد تا قبل از حضور در امارات متحده عربی ، مکزیک و کشور خود – آخرین بار در Gymnasium-and-Esgrim-la-Plata ، اما هرگز نتوانست به اوج خود برسد روزهای بازی

بالا رفته

مارادونا در سال 1984 با دوست دختر دیرینه خود کلودیا ویلا فانا ازدواج کرد. آنها صاحب دو دختر به نام های دالما و جانینا شدند اما با روابط خارج از ازدواج مارادونا رابطه قطع شد و در سال 2004 از یکدیگر جدا شدند.

او همچنین دارای یک پسر به نام دیگو جونیور بود که در سال 1986 در ناپل متولد شد ، گرچه او فقط در سال 2004 پدر بودن را تصدیق کرد.